Przedszkole Iskierka

Terapie realizowane w przedszkolu:

terapia logopedyczna
terapia psychologiczna
integracja sensoryczna
rehabilitacja
EEG Biofeedback
hipoterapia
muzykoterapia
arteterapia
Kynoterapia (dogoterapia)
Terapia A. Tomatisa
Rehabilitacja wg metody NDT – Bobath
Metoda Ruchu Rozwijajacego W. Sherborne
Metoda Knillów
Metoda N.C. Kepharta
Terapia wzroku

Terapia logopedyczna:

Budowanie systemu językowego dzieci w wieku przedszkolnym odbywa się na zajęciach logopedycznych prowadzonych przez specjalistów rozwoju mowy- logopedę i neurologopedę. Specjaliści dążą do kształtowania i doskonalenia komunikacji poprzez rozwijanie zaburzonych funkcji, mających bezpośredni lub pośredni związek z mową tj. rozumieniem wypowiedzi, spostrzeganiem wzrokowym, pamięcią, myśleniem, rozwijaniem wrażliwości słuchowej, a w szczególności słuchu fonematycznego budującego wzorce słuchowe pojęć.

Podejmują się rozpoznania trudności komunikacyjnych, przeprowadzając specjalistyczne badanie logopedyczne, określają potrzeby, możliowści każdego dziecka i na tej podstawie sporządzają diagnozę, a następnie opracowują indywidualne programy terapeutyczne.

Terapia logopedyczna prowadzi do ograniczenia oraz eliminowania wad i zaburzeń mowy, takich jak: opuszczanie, deformacje i zastępowanie poszczególnych głosek oraz opóźniony rozwój mowy.

Intensywna i systematyczna praca z dzieckiem nad porawnością artykulacyjną i strukturą wyrazu odbywa się na drodze ćwiczeń oddechowych, zabaw ortofonicznych, usprawniania aparatu głosotwórczego i wysubtelniania ruchów artykulatorów.

Zespół logopedów dokłada wszelkich starań, by nauczyć dzieci świadomego i intencjonalnego posługiwania się podstawowymi pojęciami: nazwami osób i przedmiotów, nazwami cech, prostymi wyrażeniami i zwrotami określającymi stosunki przestrzenne, czasowe, a następnie kilkuzdaniową wypowiedzią. W tym celu wykorzystują różne metody pracy oraz specjalistyczne programy wspierające rozwój mowy – wśród nich program J. Cieszyńskiej ,,Słucham i uczę się mówić”, multimedialne programy logopedyczne, historyjki obrazkowe.

Terapia psychologiczna:

Każdorazowo poprzedzona jest skrupulatną diagnozą, która ma na celu określenie np. poziomu rozwoju psychoruchowego , funkcjonowania poznawczego, czy przyczyny pojawiających się trudności. Jest skoncentrowana na poprawie funkcjonowania dziecka, jak również jego najbliższej rodziny. Do psychologa należy się zgłosić gdy pojawiają się trudności w opanowywaniu kolejnych umiejętności, zarówno dotyczących sfery poznawczej, jak i emocjonalnej. Warto udać się na konsultację, gdy zaobserwuje się u swojego dziecka trudności z kontrolą emocji i zachowania, koncentracją uwagi, nauką czytania i pisania, nadmierną agresją lub zbyt dużą nieśmiałością. Psycholog może być pomocny w sytuacji, gdy inni specjaliści np. logopeda czy lekarz pediatra nie są w stanie pomóc, ponieważ wiele problemów tak naprawdę ma swoja przyczynę w psychice i dopiero odpowiednio dobrana terapia może okazać się skuteczna.

Integracja Sensoryczna:

Integracja sensoryczna to proces, dzięki któremu mózg otrzymując informacje ze wszystkich zmysłów rozpoznaje je, segregując, interpretując i integrując ze sobą i z wcześniejszymi doświadczeniami.

Zajęcia integracji sensorycznej w naszym przedszkolu odbywają się w specjalnie przygotowanej i urządzonej sali. Wyposażenie stanowi specjalistyczny sprzęt, dzięki któremu możliwa jest stymulacja przedsionkowa, proprioceptywna i dotykowa.

Celem zajęć integracji sensorycznej jest poprawa jakości przesyłania i organizacji informacji sensorycznej oraz wytworzenie odpowiednie reakcji adaptacyjnej. Reakcja adaptacyjna, to efektywne reagowanie, odpowiednie do wymogów otoczenia.

Terapia obejmuje integracje podstawowych reakcji posturalnych, integrację obu stron ciała, stymuluje rozwój reakcji równoważnych, apraksji, orientacji przestrzennej i lateralizacji, czucia głębokiego i powierzchniowego. Zajęcia ukierunkowane są również na poprawę sprawności dużej i małej, koncentrację uwagi, zdolności wzrokowe i słuchowe, poprawę funkcjonowania emocjonalnego oraz samodzielności i samooceny.

Rehabilitacja:

Rehabilitacja, to wielokierunkowe działania podejmowane w celu przywrócenia choremu możliwie w jak największym stopniu zdolności do samodzielnego życia w społeczeństwie, nauki i pracy lub jeśli jest to możliwe wyrobienia zastępczych sprawności wyrównujących ubytki funkcjonalne. W sytuacji małych dzieci z różnego rodzaju niepełnosprawnościami ruchowymi rola czynników środowiskowych jest bardzo ważna. Środowisko nie tylko powinno stwarzać dogodne warunki rozwoju, tak jak u dzieci sprawnych, ale również wspomagać i kompensować te czynniki, które utrudniają lub uniemożliwiają ich rozwój. Brak doświadczeń i oddziaływań ze środowiska może doprowadzić do obniżenia rozwoju psychoruchowego dziecka. Duże możliwości kompensacyjne rozwijającego się mózgu stwarzają szczególnie dogodną sytuację do poprawy psychofizycznego niepełnosprawnego dziecka pod wpływem kompleksowego usprawniania. Wczesne oddziaływanie na dzieci z zaburzeniami ruchowymi zapobiegają powstawaniu wadliwych wzorców ruchowych, przeciwdziałają zniekształceniom i przykurczom kostno – stawowym. Przy wyborze metod usprawniania, zarówno ruchowego jak i stymulacji psychopedagogicznej należy zwrócić uwagę na to, aby nie ograniczały potrzeb psychicznych dziecka oraz nie zakłócały normalnego trybu życia, nie tylko dziecka ale i całej rodziny.Usprawnianie rozpoczęte odpowiednio wcześnie, połączone z dobrą wpółpracą rodziców to początek drogi w kierunku odkrywania możliwości niepełnosprawnego dziecka.

W rehabilitacji dzieci stosuje się wiele różnorodnych metod, zmierzających do tego aby dziecko osiągnęło możliwie jak największą samodzielność w dziedzinie życia codziennego.

EEG Biofeedback:

EEG Biofeedback jest formą neurorehabilitacji, która łączy w sobie elementy psycho i neurofizjoterapii. Jest to skuteczna metoda terapeutyczna, zwiększająca skuteczność funkcjonowania naszego mózgu. Jest metodą klasycznej medycyny, używaną szeroko jako nieinwazyjna, bez skutków ubocznych.Polega na nauczeniu mózgu samokontroli pracy za pomocą modyfikacji fal mózgowych.Stosując EEG Biofeedback możemy więc polepszyć czynność bioelektryczną mózgu. Stwarza to duże możliwości w leczeniu zaburzeń neurologicznych, psychosomatycznych, psychiatrycznych, ADHD, ADD, autyzmu, agresji oraz wielu innych.

Przed podjęciem terapii każdy przypadek omawiany jest w zespole specjalistów, którzy konstruują indywidualny program korekcyjno – terapeutyczny dla każdej osoby. Terapię prowadzi certyfikowany terapeuta, który pracuje na najnowocześniejszym sprzęcie, który jest uaktualniany na bieżąco najnowszym oprogramowaniem.

Hipoterapia:

Jest to forma rehabilitacji psycho – ruchowej, do której stosuje się konia. Jest jedną z form rehabilitacji wieloprofilowej, czyli oddziałującej jednocześnie ruchowo, sensorycznie, psychicznie i społecznie. Celem terapii z koniem jest przywrócenie sprawności fizycznej i psychicznej w możliwym do osiągnięcia zakresie. Hipoterapeuta pełni rolę asekurującą, zapewniając bezpieczeństwo oraz rolę przewodnika w kontakcie ze zwierzęciem. Konie stosowane w hipoterapii dobierane są starannie pod kątem pożądanych cech. Są łagodne, posłuszne, o odpowiedniej budowie i wieku. Szczególną rolę hipoterapia odgrywa w pracy z dziećmi autystycznymi.

Zajęcia z hipoterapii odbywają się w naszym ogrodzie przedszkolnym (zdjęcia)

Muzykoterapia:

Jest to dziedzina posługująca się muzyką lub jej elementami w celu przywracania zdrowia lub poprawy funkcjonowania osób z różnorodnymi problemami natury emocjonalnej, fizycznej lub umysłowej. Podstawowym źródłem oddziaływania w muzykoterapii jest dźwięk, muzyka, która często jest wyzwalaczem i katalizatorem przeżyć i emocji.Specjalnie skonstruowane zajęcia rytmiczne zawierają w sobie różny dobór ćwiczeń, uwrażliwiają na zmiany zachodzące w muzyce, oswajają z zagadnieniami muzycznymi oraz relaksacją przy muzyce i muzykoterapią. Pierwszym etapem kształcenia jest wyrobienie u dzieci koordynacji słuchowo ruchowej poprzez ćwiczenia reakcji ruchowej na bodźce dźwiękowe, poznawanie cech dźwięków. Ćwiczenia muzyczno – ruchowe odbywają się z akompaniamentem instrumentu klawiszowego.

Arteterapia:

Jest to leczenie przez sztukę. Uczestnicy sesjii arteterapii nie muszą posiadać zdolności artystycznych ani wcześniejszych doświadczeń. Terapeuta nie koncentruje się na wartościach estetycznych, głównym celem bowiem jest umożliwienie dziecku dokonania zmiany, wzrostu, rozwoju osobistego poprzez stosowanie materiałów artystycznych w bezpiecznych i sprzyjających temu warunkach.

Kynoterapia (dogoterapia):

Terapia z udziałem psa. Jest to metoda wzmacniająca efektywność rehabilitacjii, w której motywatorem jest odpowiednio wyselekcjonowany i wyszkolony pies i jest ona prowadzona przez wykwalifikowanego terapeutę. Kynoterapia to nie tylko głaskanie psa. Zajęcia z psem to miła zabawa, która motywuje dziecko do podejmowania aktywności i osiągania założonych celów terapii. Pies na zajęciach terapeutycznych to doskonała motywacja dla dziecka, które chętniej podejmuje wysiłek związany z wykonaniem zadania, jest radosne i czuje się bezpieczne. Pies jest najlepszym przyjacielem człowieka. Akceptuje nas takimi jakimi jesteśmy, nie ocenia, nie wyznacza norm. Jest oddany i wierny bez względu na nasze sukcesy i niepowodzenia.Pies nas pociesza w potrzebie, gdyż wyczuwa nasz smutek i radość. To towarzysz, przyjaciel, z którym wszystko wydaje się prostsze, dla którego łatwiej jest podjąć wysiłek. Terapia z udziałem psa to zajęcia podczas których tworzy się pozytywna więź, która pozwala osiągnąć dziecku sukcesy terapeutyczne i edukacyjne

Terapia A. Tomatisa:

Metoda prof. A. Tomatisa jest programem stymulacji słuchowej mającym na celu przezwyciężenie zaburzeń uwagi słuchowej i poprawę umiejętności komunikacji. Obejmuje ona trening słuchu przy pomocy odpowiednio dobranego materiału dźwiękowego oraz ćwiczenia audio wokalne, mające na celu zwiększenie kontroli nad własnym głosem i mową. Tak jak w muzykoterapii, wykorzystuje się w niej słuchanie odpowiednio dobranej muzyki, jednak celem nie jest wywołanie pewnych stanów emocjonalnych, a stymulowanie układu słuchowego. Uzyskuje się to za pomocą przetwarzania dźwięku przez urządzenie zwane Elektronicznym Uchem. Aby stymulacja była najintensywniejsza, dźwięki są tak zmienione, że nie przypominają oryginalnych tonów. Metoda ta ma bardzo szerokie zastosowanie m.in. w dysleksji i trudnościach w nauce, ADHD, ADD, centralne zaburzenia słuchu, autyzm, zaburzenia mowy (opóźniony rozwój mowy, zaburzenia artykulacji, jąkanie), zaburzenia głosu, rozwój osobisty, kreatywność, nauka języków obcych.

Rehabilitacja wg metody NDT – Bobath:

Stosowana jest z powodzeniem dla wcześniaków, niemowląt i dzieci starszych z zespołami neurologicznymi,ortopedycznymi, genetycznymi oraz z opóźnieniami w rozwoju.Usprawnianie według Metody NDT- Bobath ma pomóc dziecku we wszechstronnym rozwoju tak, aby mogło uzyskać niezależność w życiu i wykorzystać swe możliwości na tyle, na ile pozwala istniejące uszkodzenie Ośrodkowego Układu Nerwowego (OUN).Uzasadnieniem dla opracowanego postępowania Metodą NDT – Bobath było stwierdzenie, że rozwój dziecka z dysfunkcją OUN, w tym z Mózgowym Porażeniem Dziecięcym, przebiega inaczej niż rozwój prawidłowy. Doświadczenia czuciowo – ruchowe takiego dziecka są odmienne, co wywołuje nieprawidłowe odczuwanie własnego ciała oraz nieprawidłowe ruchy. Reakcje prostowania i równowagi często nie rozwijają się. Zaburzenia w napięciu mięśni i niewłaściwe jego rozłożenie powodują powstawanie odmiennych wzorców ruchowych, typowych dla poszczególnych zaburzeń. Pierwsze nieprawidłowe objawy dotyczą zwykle kontroli głowy i tułowia. Następnie rozwijają się nieprawidłowe ruchy w dystalnych częściach ciała. Dominują wzorce zgięciowe i wyprostne, a rozwój ruchów rotacyjnych jest znacznie upośledzonych.

W związku z powyższym główne zasady usprawniania obejmują:

– wpływanie na napięcie mięśni poprzez obniżenie napięcia wzmożonego i podwyższanie obniżonego, co jest możliwe dzięki zastosowaniu odpowiednich technik postępowania już od pierwszych miesięcy życia,

– hamowanie nieprawidłowych odruchów oraz wyzwalanie ruchów w formie najbardziej jak to jest tylko możliwe zbliżonej do prawidłowych, co zostaje osiągnięte poprzez wspomaganie i prowadzenie ruchu z punktów kluczowych, czyli punktów kontroli ruchu, którymi są: głowa, obręcz barkowa, obręcz miednicza i inne części ciała, oraz wykorzystywanie i utrwalanie zdobytych umiejętności ruchowych w codziennych czynnościach. Terapeuta ćwiczy całe ciało dziecka, a nie porusza wybranymi kończynami. Dzięki temu dostarcza odpowiednich doznań czuciowych i ruchowych, a dziecko jest dynamicznie aktywizowane.

Metoda Ruchu Rozwijajacego W. Sherborne:

Podstawowymi założeniami tej metody jest rozwój dziecka poprzez ruch:

świadomość własnego ciała i usprawnienie ruchowe,
świadomość przestrzeni i działania w niej,
dzielenie przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązanie z innymi bliskiego kontaktu.

Prowadzenie ćwiczeń tą metodą ma na celu stworzenie dziecku okazji do poznania własnego ciała, usprawnienia motoryki, poczucia własnej siły, sprawności i w związku z tym możliwości ruchowych. Dzięki temu dziecko zaczyna mieć zaufanie do siebie i zyskuje poczucie bezpieczeństwa. Podczas terapii dziecko poznaje przestrzeń, w której się znajduje, przestaje ona być dla niego groźna, czuje się bezpieczniej, staje się aktywny i przejawia większą inicjatywę. Ćwiczenia odbywają się w parach lub w grupie, mogą w nich uczestniczyć rodzice, co sprawia, że dziecko czuje się bezpieczne i chętnie ćwiczy. Wiele ćwiczeń na zajęciach prowadzonych tą metodą stanowi dla dzieci dużą atrakcję i wesołą zabawę w grupie, stwarza możliwość do twórczego działania oraz pobudza spontaniczność i aktywność dziecka.

Metoda Knillów:

Jest drogą do nawiązywania porozumienia z osobami, które wydają się być niezdolne do kontaktu lub zainteresowania ludźmi. Pierwszym kanałem porozumienia może być dotyk. Stosowana jest jako metada wspomagająca terapię dla osób ze spektrum autyzmu. Pomaga nabywać dziecku poczucie bezpieczeństwa, świadomości własnego ciała, wrażliwości na wzajemnie wysyłane sygnały, nawiązywać kontakt i komunikować się, podejmować aktywność.

Metoda N.C. Kepharta:

Ma duże znaczenie w procesie terapeutycznym stosowanym wobec dzieci wykazujących zaburzenia rozwoju funkcji percepcyjno – motorycznych. W metodzie Kepharta wyróznia się następujące typy ćwiczeń: ćwiczenia usprawniające rozwój percepcyjno – motoryczny, ćwiczenia kontroli wrokowej, ćwiczenia percepcji kształtów. Dobór ćwiczeń zależy od umiejętności dziecka w tych zakresach. Trzeba zaczynać od zadań łatwych i stopniowo przechodzić do coraz trudniejszych, a także dostosowywać je do możliwości dzieci.

Terapia wzroku:

Rehabilitacja widzenia to indywidualnie dostosowany program ćwiczeń, skoncentrowany na rozwijaniu zarówno podstawowych, jak i wyższych funkcji wzrokowych.W jej trakcie rozwijamy wybrane umiejętności dziecka bazując na wcześniej dokonanej ocenie widzenia tak, aby poprawić jego codzienne funkcjonowanie.Ćwiczymy motorykę gałek ocznych oraz percepcję wzrokową, dbając jednocześnie o rozwój pamięci wzrokowej i widzenia socjalnego. Ćwiczenia dedykowane są dla wszystkich dziec, które mają zdiagnozowane problemy wzrokowe wynikające z rozpoznania zasadniczego (np. retinopatii wcześniaczej), jak również tych, którzy chcą doskonalić swoje umiejętności w zakresie np. czytania lub pisania. Wszystkie ćwiczenia dostosowane są do prezentowanego przez dzieci poziomu rozwoju psychoruchowego.

Na skróty

Nasza Misja